โจวลี่ลี่หอบมิติห้างสรรพสินค้าทะลุมิติมายุค 70

คำโปรย โจวลี่ลี่หอบมิติห้างสรรพสินค้าทะลุมิติมายุค 70  

        โจวลี่ลี่ไม่คิดว่าแค่ดื่มเหล้าจนเมาจะตื่นขึ้นมาอีกครั้งกลายเป็นยุวชนในยุค 70 ในร่างของหญิงสาวที่ชื่อแซ่เดียวกัน โชคดีที่สวรรค์ยังเมตตามอบมิติห้างสรรพสินค้ามาให้ ในยุคข้าวยากหมากแพงอย่างนี้ทำให้เธอมั่นใจว่าตัวเองจะไม่อดตาย แม้ร่างนี้จะอวบอ้วนไปหน่อย แต่ต่อไปนี้เธอจะใช้ชีวิตให้ดี  

ส่วนคู่หมั้นที่ตามลงมาชนบทด้วย ท่าทางอ่อนแอ ขี้โรคขนาดนั้น แต่เพื่อความหล่อ โจวลี่ลี่คนนี้จะดูแลเขาเอง...  

ตัวอย่างในเล่ม 

“รู้จักกันเหรอลี่ลี่” 

“เขาเป็นคู่หมั้นหนูเองค่ะ” 

“อ่ะ อ้าว…ถ้าอย่างนั้นก็ดีเลย ทั้งสองคนก็ไปพักด้วยกันเถอะ” 

“เอ่อ…ได้ค่ะ 

“แค่ก ๆ” 

ซ่งเหวินไม่พูดอะไร แต่เขากลับไอแรงออกมาจนตัวงอ ก่อนจะเซเกือบล้มอยู่ตรงหน้าของโจวลี่ลี่ เขาพยายามยืนให้ตรง แต่ร่างกายที่อ่อนแอทำให้เขาแทบจะล้มลงซ้ำอีกครั้ง ทำเอายุวชนคนอื่น ๆ ที่เห็นอย่างนั้นรีบถอยห่างเป็นวงกว้าง  

ส่วนโจวลี่ลี่ก็ยืนค้างเหมือนถูกฟาดด้วยสายฟ้า คู่หมั้นในฝันแต่เป็นแบบรุ่นใกล้ตายไปเสียอย่างนั้น เธอรีบเอื้อมมือไปรับร่างสูงก่อนที่เขาจะล้ม ทำให้เธอสัมผัสได้ถึงความร้อนสูงจากผิวหนังของเขา และความผอมแห้งของคนที่ไม่ได้กินดีอยู่ดีมาหลายวัน 

ในหัวของโจวลี่ลี่ผุดขึ้นมาแค่ประโยคเดียวว่าหล่อขนาดนี้ แต่ถ้าตายก่อนแต่งก็คงเสียของหมด เธอจึงสูดลมหายใจเฮือกใหญ่เข้าปอด แล้วตัดสินใจคว้าข้อมือที่มีแต่กระดูกบางของเขาเอาไว้แน่น 

“มานี่มา เดี๋ยวฉันดูแลเอง”