มุกชมพู

"มีอะไรรึเปล่า"

พิมพ์นาราชั่งใจอยู่สักพัก

"มี"

บอกพลางบุ้ยปากไปที่โต๊ะอีกฝั่ง มุกชมพูชะงักเมื่อเห็นว่าเป็นใคร

"เฮียภีม.."

"ใช่ เธอรู้จักผู้หญิงคนนั้นรึเปล่า"

มุกชมพูพยักหน้า

"เฮียเคยบอกว่าเป็นลูกค้า"

"เฮอะ!"

พิมพ์นาราเค้นเสียงในลำคอ

"แทบจะสิงกันซะขนาดนั้น"

"........"

รู้ว่าในนี้เสียงดังแต่ทำไมต้องอิงแอบแนบชิดกันขนาดนั้นด้วย มุกชมพูกระดกเครื่องดื่มในแก้วตัวเองจนหมดซึ่งพิมพ์นาราก็ไม่ได้ห้าม

"ถึงคราวที่แกต้องตัดใจ"

มุกชมพูน้ำตารื้น

"อย่าร้องนะ เขาไม่เคยเห็นแกอยู่ในสายตาแกจะเสียน้ำตาให้คนแบบนั้นไม่ได้ ป๊าม๊าแกเขาเลี้ยงและทะนุถนอมแกมาอย่างดีแกจะมาเสียน้ำตาให้คนอื่นที่ไม่เคยเห็นค่าแกไม่ได้ เอ้ากิน อยากเมาก็กินคืนนี้ค้างที่คอนโดฉันก็ได้ แต่นับจากวันพรุ่งนี้เป็นต้นไปแกต้องเป็นคนใหม่เข้าใจ๊"

มุกชมพูพยักหน้ารัวๆ ยิ่งหันไปมองภาพบาดตาเธอก็ยิ่งเจ็บ

"จะเอาแรงเลยมั้ยรีบกินรีบน็อค "

"อืม วันนี้ขอค้างกับเธอนะ"