“ไม่เสียแรงที่ข้าหอบเจ้ากลับมาด้วย”
“ร่างกายของฉันเป็นของคุณหมดแล้ว”
“ใช่” เขาพูดพลางเอื้อมมือมาลูบไล้ใบหน้าสวย ลำคอระหง จนจบเนินอกฟูฟ่อง “มันเป็นของข้าทั้งหมด”
“ท่านแข็งแรงเหลือเกิน” ลมหายใจอุ่น ๆ ของเขาที่รดลงบนเรือนร่างของเธอ กลิ่นเหงื่อของชายชาตรีที่คละคลุงไปทั่ว ทำให้หัวใจของเธอสูบฉีดพลุ่งพล่าน
เขาจะรู้หรือไม่ว่าเธอหลงใหลเขาจนถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว
“เจ้าคงเจ็บมิน้อยสินะ” ริมฝีปากของเขางดงามราวกับรูปวาด เธออดใจไม่ไหว จึงยื่นริมฝีปากประกบริมฝีปากของเขา แนบแน่น หนักหน่วง และเร่าร้อน
“โอววว” เขาพึงพอใจจนร้องครางในลำคอแผ่วเบา แล้วอ้าปากรับลิ้นอุ่นของเธอเข้ามาในกระพุ้งแก้ม
เธอตวัดลิ้นตอบโต้จนพัลวัน รสชาติของจูบอันแสนหวาน ยิ่งเพิ่มความกระหายอันแรงกล้า
“อืมมมม...อ่า...” หากคิดถึงเพลงดาบ เขาก็เก่งกาจเหลือทน หากคิดถึงเพลงสวาท เขาก็ฉกาจฉกรรจ์ไม่เป็นรองใครสินะ
“ท่านแม่ทัพที่รัก...แม้กาลเวลาจะกั้นขวาง ก็มิอาจพรากเราสองจากกันได้...การเดินทางที่แสนประหลาด ชักนำเธอกลับสู่ดินแดนแห่งประวัติศาสตร์ ที่ซึ่งเธอได้พบกับบุรุษหนุ่ม ผู้มีความกล้าหาญ เด็ดเดี่ยวและยิ่งใหญ่เสมอเทพเจ้า
ยามรบ...รบด้วยชีวิต
ยามรัก...รักด้วยเลือดเนื้อและวิญญาณ
แด่....สมรภูมิรบ และสมรภูมิสวาท
Guest
