ไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นนางเอก

“ดูคุณไม่เสียใจเลยนะ ที่เรากำลังจะหย่ากัน” เขาคิดว่าเธอจะร้องไห้ ฟูมฟาย หรืออย่างน้อยก็มีแววตาเศร้าให้เห็นบ้าง แต่เปล่าเลย พราวฟ้าไม่มีน้ำตาสักหยด สีหน้าของเธอเรียบเฉย แววตานิ่งสงบราวกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่กระทบกับสภาพจิตใจ

“แล้วคุณคาดหวังให้ฉันเป็นยังไง ต้องร้องไห้จะเป็นจะตายเพราะผู้ชายเลวๆ เพียงคนเดียวอย่างนั้นเหรอ ?” ต่อให้ข้างในแตกสลายแค่ไหนเธอก็จะไม่มีทางแสดงความอ่อนแอแบบนั้นออกมา

“เหอะ...แค่ผมไม่รักคุณ ผมก็ถูกตัดสินว่าเป็นคนเลวเหรอ ?” นิธิศพูดพลางสังเกตกิริยาของอีกฝ่าย สายตาคมจับจ้องไปยังใบหน้างามของหญิงสาวราวกับต้องการดูปฏิกิริยาทุกวินาที พราวฟ้าดูเข้มแข็งกว่าที่เขาคิดไว้มาก ที่สำคัญคือเก็บอารมณ์ได้ดีจนคาดเดาอะไรไม่ได้

คนฟังเม้มปากแน่น คำว่า ‘ไม่รัก’ ที่หลุดออกจากปากนิธิศ เหมือนตบหน้าเธอเข้าอย่างจัง ขอบตาก็แดงขึ้นมา ในขณะที่มือทั้งสองข้างกำเป็นหมัด เธอพยายามใช้ความอดทนและสติอย่างมากในการเผชิญหน้ากับเขา

“คุณไม่รักมันก็ไม่ผิดหรอก แต่ที่ผิดคือ คุณไม่รัก แต่กลับทำเหมือนว่ารัก ทำให้ฉันเชื่อ ทำให้ฉันเผลอรักคุณ จนถึงขั้นแต่งงาน ทั้งที่ความจริง มันไม่มีอะไรเลยมาตั้งแต่แรก”

แม้แต่ความจริงใจเธอก็ไม่เคยได้รับจากเขา และเมื่อย้อนนึกถึงรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และความอบอุ่นที่เคยได้รับในวันวาน ก็เริ่มไม่แน่ใจว่าทั้งหมดนั้นคือความรู้สึกจากใจจริงๆ หรือแค่ละครฉากหนึ่ง

“โทษผมคนเดียวก็ไม่ได้นะ เพราะคุณก็ไม่ระวังตัว ไม่ระวังใจเอง”

พราวฟ้ายังคงยิ้ม แม้ภายใต้รอยยิ้มนั้นจะเต็มไปด้วยความบอบช้ำ และความเจ็บปวดที่กำลังกัดกินหัวใจทีละนิด เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่านิธิศจะพูดจาเห็นแก่ตัวได้ขนาดนี้

“ชั่ว! แล้วยังหาข้อแก้ตัวอีกนะคะ โทษทุกอย่างยกเว้นตัวเอง ฉันเชื่อแล้วว่าการศึกษาและสังคมที่ดีมันดึงคุณให้สูงขึ้นตามไม่ได้จริงๆ” ทุกประโยคเรียบ นิ่ง และสุภาพ ทว่าทิ่มแทงความรู้สึกจนนิธิศ ชายหนุ่มหน้าเสียไปในทันที สีหน้าที่มักนิ่งเฉย คุมเกมได้ทุกสถานการณ์บัดนี้เริ่มเก็บไม่อยู่ ความกระอักกระอ่วนฉายชัดในแววตา

“พราว! มากไปแล้วนะ” นิธิศกัดฟันแน่น กล้ามเนื้อบริเวณกรามขยับขึ้นเป็นสันนูน ทั้งโกรธ ทั้งตกใจ ไม่คิดว่าผู้หญิงอ่อนโยนอย่างพราวฟ้า คนที่เคยพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานและแววตาอ่อนโยน จะกล้าสวนกลับด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นและแววตาแข็งกระด้างถึงเพียงนี้

“อย่าเพิ่งบอกว่ามากไปค่ะ เพราะมันยังมีมากกว่านี้อีก ทุกความเจ็บปวดที่ฉันต้องเจอในวันนี้ คุณและคนที่คุณรักทุกคนต้องรับผิดชอบ เพราะฉันไม่มีทางเจ็บคนเดียว” แน่นอนว่าเธอจะไม่จบเรื่องนี้ง่ายๆให้หย่าแล้วจบเพื่อให้ผัวชั่วไปเสวยสุขเหรอ? ไม่มีทาง คนอย่างพราวฟ้าไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นนางเอกอยู่แล้ว จะขอเอาคืนให้ถึงที่สุด เอาให้ตายกันไปข้าง!

********

ฝากกดหัวใจและกดเข้าชั้น

เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์หน่อยน๊า