กลิ่นนวลอนงค์

กลิ่นนวลอนงค์ 

โดย ณัฐกานต์ 

หอมเอย หอมกลิ่นความรัก 

ได้รู้จัก เชยชม ย่อมอ่อนไหว 

เมื่อได้รัก ก็จะรักตลอดไป 

อยู่หนใด ก็จะรัก ชั่วนิรันดร์ 

โปรยปราย 

“อย่ามาขี้แยใส่กู” 

“นวลไม่ได้...”  

“กูไม่ชอบน้ำตา” 

สิงห์เป็นโจรป่าสันดานเถื่อนที่กินง่าย อยู่ง่าย และไม่เคยกลัวตายมาตั้งแต่เด็ก เมื่อได้จับปืนครั้งแรกในวัยสิบสองขวบ เขาก็ออกปล้นเคียงบ่าเคียงไหล่เสือเหมผู้เป็นพ่อนับตั้งแต่นั้นมา 

หญิงใดที่ผ่านเข้ามาในชีวิตก็เป็นได้แค่เครื่องเสพสมความใคร่ยามกลัดมันเท่านั้นแหละ 

“เดี๋ยวนวลไปอาบน้ำที่เรือนแล้วไปเจอกันที่เรือนลุงเหมเลยนะจ๊ะ” 

“อาบที่เรือนกูนี่แหละจะได้ไม่ช้า เดี๋ยวกูให้กาหลงมันไปเอาเสื้อผ้าที่เรือนมึงมาให้” 

ร่างขาวเปลือยได้ยินก็ลุกขึ้นนั่ง พร้อมกับควานเอาผ้านุ่งมาใส่ พอกระโจมอกเสร็จก็หันมายิ้มบางๆ เหมือนไม่คิดอะไร ใครเล่าจะอยากเห็นคนที่ตน ‘ใฝ่รัก’ มองว่าเรื่องมาก 

“จ้ะ” 

พูดจบก็หอบเอาชุดชั้นใน ผ้าขนหนู เดินผ่านห้องโถงกลางเรือนไปยังโอ่งน้ำที่กั้นไว้เป็นสัดส่วน ถึงจะไม่ได้มิดชิดเหมือนห้องน้ำคนเมืองที่นวลอนงค์คุ้นเคยมาตั้งแต่เกิด แต่หญิงต่างถิ่นก็ปรับตัวเข้าหาวิถีชีวิตบ้านป่าเมืองเถื่อนได้ดี 

ขณะที่สิงห์ก็เดินตามเข้ามาด้วยใบหน้านิ่งจัด มองนวลอนงค์ที่ตักน้ำขันแรกขึ้นราดตัวอย่างว่างเปล่า ก่อนจะหยิบเอาขันอีกใบมาจ้วงตักราดร่างกำยำโดยไม่พูดอะไร 

แต่พอไม่พูดอะไร อีนวลมันก็มัวขัดๆ ถูๆ ขี้ไคลจนเขาต้องสั่งเสียงดุ 

“รีบอาบเข้า กูจะรีบไปกินเหล้า ไปถึงงานก็อย่ามาทำตัวเป็นเมียกู กูไม่ชอบ” 

⚠️ ห้ามคัดลอก ดัดแปลง ทำซ้ำ เผยแพร่ทางหนึ่งทางใดโดยเด็ดขาด 

❌ ไม่นอกกาย 

❌ ไม่นอกใจนะคะ 

** อีบุ๊กมีขายที่ meb แล้วนะคะ 

ติดต่อผู้เขียน : 

FB : ศุภมาลย์ กิ่งเรียง ไลต์ 

Tiktok : ณัฐกานต์ (natthakan_writer)