"ให้แม่เธอไปกับรถพยาบาล เธอต้องอยู่ที่นี่ คุยกับฉัน"
ชายตรงหน้าออกคำสั่ง ศยามนจำต้องตามเขาเข้าไปในร้านขนม ทิวัตถ์เลือกนั่งลงที่เก้าอี้ไหม้สักตัวหนึ่งในร้าน จ้องมองลูกกวางน้อยที่กำลังตื่นกลัว ตอนนี้มีเพียงเขาและเธอที่อยู่ที่นี่ เพราะธรได้รับมอบหมายให้ตามมารดาของหญิงสาวไปที่โรงพยาบาล
"คุณต้องการคุยเรื่องเงินที่ช่วยจ่ายไปใช่ไหมคะ"
ศยามนเอ่ยขึ้นก่อนเพื่อทำลายความเงียบ เขาคงไม่ได้ช่วยฟรี และเธอก็ยินดีจะชดใช้ให้เขาครบทุกสตางค์ เพียงแต่ขอเวลาเท่านั้น จำนวนเงินสิบล้าน คงใช้เวลาไม่น้อย
"ใช่"
ทิวัตถ์ตอบสั้นๆ สองมือกุมเข้ากันบนหน้าตักแกร่ง แววตาดำมืดที่คาดเดายากยิ่งทำให้ศยามนไม่กล้าสบตา
"หนูกับแม่ขอผ่อนจ่ายให้คุณได้ไหมคะ"
ศยามนร้องขอ น้ำตาเริ่มคลอเบ้าอีกครั้ง ไม่แน่ใจว่าเขาจะเห็นใจบ้างหรือไม่ แต่เขายอมช่วยจ่ายเงินจำนวนมหาศาลนั้นเพื่อช่วยชีวิตเธอ เขาคงมีเมตตาอยู่บ้าง
"สิบล้านนะ"
ทิวัตถ์เอ่ยเสียงเรียบชวนขนลุกอีกครั้ง เขาจะเอาอย่างไรก็ไม่แจ้งมาเสียที
"ค่ะ ให้หนูทยอยจ่ายนะคะ หนูสัญญาว่าจะคืนจนครบทุกบาททุกสตางค์"
ศยามนยกมือไหว้ พร้อมน้ำเสียงที่ออดอ้อน หากคาดเดาแล้ว ชายตรงหน้าคงอายุมากกว่าเธอหลายปี หากใช้ความอ่อนน้อมคงช่วยให้สถานการณ์คลี่คลายมากขึ้น
"ถ้าฉันไม่รับเป็นเงินล่ะ"

Guest
